Μια εξίσου με την περσινή, ενδιαφέρουσα επιστημονική διάλεξη πραγματοποίησε στις 11 Ιουλίου ο Κουμιώτης Δρ. Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Αντωνίου στον Πολιτιστικό χώρο της Αυλίδειας Αρτέμιδας με θέμα «Χρόνος: Eνας γνώριμος ξένος». Ο ομιλητής, ακολουθώντας την διαλεκτική μέθοδο, δέχτηκε ερωτήσεις από το κοινό πάνω στο θέμα, απαντώντας με την άνεση που τον διακρίνει.
«Το γήινο εργαστήριο αποδεικνύεται πολλές φορές πολύ μικρό για να αποδώσει την ευρύτητα των φυσικών ή γενικότερα των συμπαντικών νόμων. Αυτό σημαίνει ότι εδώ στη Γη μπορούμε να αντιληφθούμε και να βιώσουμε μόνο ελαχιστότατες εκδηλώσεις αυτών των νόμων.
Κάπου εκεί ψηλά όμως, στον κόσμο των αστέρων, των αστρικών σμηνών, των γαλαξιών και των γαλαξιακών ομάδων, υπάρχει ένα άλλο εργαστήριο. Το εργαστήριο του Σύμπαντος.
«Αφουγκραζόμενοι» την ακτινοβολία των μακρινών αυτών αντικειμένων, της μεσοαστρικής και της μεσογαλαξιακής ύλης ανακαλύπτουμε και αντιλαμβανόμαστε ένα ευρύτερο σύνολο συμπαντικών νόμων και καταστάσεων που αδυνατούμε πλήρως να δημιουργήσουμε εδώ στη Γη. Εξαιρετικά ακραίες μορφές της ύλης, υπέρπυκνες καταστάσεις, απίστευτες θερμοκρασίες, μαθηματικές και χωροχρονικές ιδιομορφίες συνιστούν ένα άκρως ενδιαφέρον και αξιοπρόσεκτο συμπαντικό σκηνικό. Και μέσα σ’ αυτό το συμπαντικό σκηνικό ο χρόνος, ένας «γνώριμος» συνοδός μας. «Γνώριμος», αλλά ταυτόχρονα ένας «ξένος», ένας πολύ ιδιαίτερος συνοδός μας. Εφοδιασμένος με ένα «βέλος» που να σημαδεύει την καρδιά του Σύμπαντος και να το οδηγεί στο θάνατο. Εντούτοις όμως αυτό το καταδικασμένο σε θάνατο Σύμπαν, αντί να ακολουθήσει την υποχρεωτική κατεύθυνση του χρονικού αυτού «βέλους» που το οδηγεί στην ακαρπία και στην απελπισία, «μπόρεσε», σε πολλές περιπτώσεις, να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, μια άλλη πορεία. Μια πορεία που οδηγεί στη δημιουργία και στην ελπίδα. Στο «βέλος» της απελπισίας, μπόρεσε να αντιτάξει ένα «βέλος» ελπίδας. Έτσι, το κενό και την ακαρπία τα αντικατέστησε με την υπέροχη κοσμική αρχιτεκτονική του. Και σε αυτό το εξαίσιο οικοδόμημα βρήκε έδαφος η ανθρώπινη ύπαρξη, βρήκε έδαφος η ζωή» τόνισε μεταξύ των άλλων στην ομιλία του κερδίζοντας για άλλη μια φορά τους ακροατές του Bio mechanical Festival.
O Αντώνης Αντωνίου σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στα Μαθηματικά και στην Αστροφυσική στη Γερμανία και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι Διδάκτωρ Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ανήκει στο ερευνητικό τμήμα Αστρικής Φασματοσκοπίας του Τομέα Αστροφυσικής – Αστρονομίας- Μηχανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών με εντεταλμένο ερευνητικό αντικείμενο τους θερμούς αστέρες εκπομπής. Παράλληλα είναι επιστημονικός υπεύθυνος της Εστίας Γνώσης Χαλκίδας. Έχει διδάξει, επίσης, ως επισκέπτης διδάσκων, Εφαρμοσμένα Μαθηματικά στο Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Περισσότερες από 80 επιστημονικές εργασίες (Δεκέμβριος 2018) του έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και σε πρακτικά διεθνών συνεδρίων με κριτές. Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων ως προσκεκλημένος ομιλητής σε ημερίδες επιστημονικού και ευρύτερου πολιτιστικού περιεχομένου καθώς και σειρά εκπομπών-συνεντεύξεων σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς Είναι μέλος πολλών επιστημονικών ενώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μια ιστορία για μικρούς και μεγάλους εμπλουτισμένη από μουσική, αφήγηση και θέατρο σκιών είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι θεατές στο Κόκκινο Σπίτι Χαλκίδας την Δευτέρα το βράδυ και στο πλαίσο των παράλληλων εκδηλώσεων του 4ου bio – Mechanical festival. «Το Γαλάζιο όνειρο» της Χαλκιδέας ΄Ελενας Γλωσσιώτη ενσωματώθηκε με μαεστρία και απόλυτη φυσικότητα στο κοινό που το παρακολούθησε, μέσα από την ομάδα παραμυθάδων «Γλάροι», με την απολαυστική αφήγηση της Μαριλούς Κατσαρή και την μουσική του Γιάννη Σοφικίτη.
Οι θεατές αφέθηκαν στη μαγεία του παραμυθιού ακολουθώντας το «νήμα» της αγάπης και του θαύματος που μπορεί αυτή να επιτελέσει. Η δύναμη της αφήγησης , έτσι όπως ακούστηκε, λειτούργησε σαν μελωδικό νανούρισμα που απευθύνεται από τη μητέρα στο παιδί επιστρατεύοντας το συναίσθημα και την ευαισθησία τους.
Οι «Βάκχες» του βραβευμένου με το Βραβείο «Κάρολος Κουν» Χρήστου Σουγάρη κέρδισαν σε πολλά σημεία χθες βράδυ στη σκηνή του Πολιτιστικού χώρου της Αυλιδείας Αρτέμιδας. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 4ου bio – Mechanical festival η ανατρεπτική τραγωδία του Ευριπίδη σε συμπαραγωγή PEOPLE ENTERTAINMENT GROUP – ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και μετάφραση Θεόδωρου Στεφανόπουλου έστειλε πολλά μηνύματα σε όσους την παρακολούθησαν. Τους ρόλους απέδωσαν οι: Γιώργος Κοψιδάς, Δημήτρης΄Ημελλος, Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κοϊκας, Κρις Ραντάνοφ, Χριστόδουλος Στυλιανού, Ρούλα Πατεράκη, Μανώλης Μαυροματάκης, Νίκη Σερέτη, Κώστας Λάσκος, Άρης Καλλέργης. Στην απόδοση των ρόλων του χορού οι: Μυρτώ Αλικάκη, Μαρίζα Τσάρη, Γωγώ Καρτσάνα, Ηλέκτρα Σαρρή, Ξένια Ντάνια, Δέσποινα Μαρία Μαρτσέκη. Σκηνικά – κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος – Αλεξάνδρα Σιάφκου. Κίνηση: Στεφανί Τσάκωνα. Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος. Βοηθός σκηνοθέτη: Nικόλας Ιωακειμίδης. Η μουσική επένδυση του Στέφανου Κορκολή συνόδευσε την παράσταση ανεβάζοντας τους «τόνους» ενός πολύ ενδιαφέροντος θεάματος με την υπογραφή του πιο αμφιλεγόμενου τραγικού ποιητή που προσεγγίζει δραματικά την σύγχρονη εποχή. H παράσταση – sold out – κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών μέχρι το τέλος. Το θερμό και επαναλαμβανόμενο χειροκρότημα ακολούθησε σαν επιβράβευση της ερμηνείας των ηθοποιών και της σκηνοθεσίας του Χρήστου Σουγάρη, με φόντο το παλιό νταμάρι της Αυλίδας.
Ελεύθερη κατάδυση Οι ερμηνείες ήταν ευθυγραμμισμένες με την υπόθεση της τραγωδίας με κάθε λεπτομέρεια, ακόμη και πέρα από την αναμενόμενη. Οι μαινάδες του Διόνυσου μεταμορφώνονταν ανάλογα με τις ανάγκες του χορού δημιουργώντας ένταση, θυμό και ένα είδος συμμετοχής σε όσα συνέβαιναν επί σκηνής. Οι ρόλοι του Πενθέα και του Διόνυσου που άφησαν ελεύθερους τους καρδιακούς παλμούς των θεατών να επιταχύνονται σταδιακά, αποτύπωσαν με ανατριχιαστική ακρίβεια την διονυσιακή Ευριπίδεια έξαρση, τολμώντας μια ελεύθερη κατάδυση στον σκοτεινό κόσμο των έντονων παθών τους. Η Ρούλα Πατεράκη στον ρόλο της «γυναίκας» υπέγραψε την ερμηνεία της με το ασυναγώνιστο πικρό χιούμορ – χαρακτηριστικό του σύγχρονου ανθρώπου – ενός παρατηρητή που λέει αλήθειες ικανές να ταρακουνήσουν μια παρηκμασμένη κοινωνία. Ολο το καστ των ηιθοποιών «σάρωσε» τις όποιες αναστολές του κοινού αναδεικνύοντας τη δύναμη της θεϊκής εξουσίας και την τιμωρία όσων δεν την σέβονται, τις έντονες ηλικιακές συγκρούσεις, τη δύναμη της αφήγησης και τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της εμμονής με την ανθρώπινη εξουσία που διαμελίζεται κυριολεκτικά στο πρόσωπο του Πενθέα.
΄Εντεκα ποιητές και ποιήτριες της σύγχρονης γενιάς αντάμωσαν την Παρασκευή το βράδυ στη σκηνή του Πολιτιστικού χώρου Αυλιδείας Αρτέμιδας αποθέτοντας τους στίχους τους σε μια βραδιά που ήταν αφιερωμένη στις «Μικρές ταφές» και στην μετα – κορονοϊό περίοδο. Οι Ελένη Βελέντζα, Χρήστος – Αρμάντο Γκέζος, Λένα Καλλέργη, Μαρία Κουλούρη, Νικόλας Κουτσοδόντης, Κατερίνα Λιάτζουρα, Αλέξιος Μάινας, Μάνια Μεζίτη, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Πέτρος Στεφανέας και Νίκος Φιλντίσης – απούσης της Δήμητρας Κωτούλα που δεν συμμετείχε – κατέθεσαν ελεύθερους στιχουργικούς προβληματισμούς με αποδέκτη την ευαισθησία του κοινού και όχι μόνο, που δοκιμάστηκε κατά τον εγκλεισμό του λόγω της πανδημίας. Μετά το πέρας της εκδήλωσης οι ακροατές συμμετείχαν στο «τελετουργικό» της βραδιάς γράφοντας φράσεις και λέξεις σε κομμάτια χαρτιού και δένοντάς τα πάνω σε πέτρες με κόκκινες κλωστές που τους προμήθευσαν οι συντελεστές του bio – Mechanical festival. Υπό τους ήχους τύμπανου από τον Κωνσταντίνο Κουρμπέτη – με την καλλιτεχνική συμμετοχή του Νικηφόρου Κουρμπέτη – οι ακροατές οδηγήθηκαν στο σημείο του χώρου όπου υπήρχε ροδοδάφνη και φυτεύτηκε από το μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής Ζωή Λιβανίου, ενώ ο πρώην Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Θεάτρου(εμπνευστής του εν λόγω Φεστιβάλ) Γιάννης Κατσάνος και η πρόεδρος του Θεάτρου Χαλκίδας Μαίρη Μουρσελλά συμμετείχαν στην διαδικασία της κατάθεσης των ποιητικών στίχων μέσα σε αμφορέα δίπλα στην ροδοδάφνη.΄Οπως εξήγησε η Βάσω Λευκούδη, μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής, που προλόγισε και την εκδήλωση, τα ποιητικά κτερίσματα και οι φράσεις των ακροατών θα θρέψουν το δέντρο που θα ποτίζεται σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς και θα παρακολουθείται η ανάπτυξή του.«Στόχος μας είναι να υπάρχει στο επόμενο Φεστιβάλ βιντεοεγκατάσταση από την εν γένει δραστηριότητα γύρω απ’ αυτό για να το δουν και οι θεατές».
΄Εντεκα ποιητικές καταθέσεις
Οι στίχοι των έντεκα ποιητών ακούστηκαν σαν κραυγή αγωνίας αλλά και ελπίδας για ένα ελπιδοφόρο αύριο, μεταθέτοντας από το χθες στο σήμερα, ο ένας μετά τον άλλον, την Τέχνη τους και μεταγγίζοντάς την χωρίς περιττά, κοσμητικά επίθετα. Αποσπάσματα στίχων που εστίαζαν στην ομορφιά αλλά και την ασχήμια όπως «το μαργαριτάρι σε στενωπό» της Ελένης Βελέντζα και «ο ουρανός που έβρεχε κάτουρο» του Χρήστου – Αρμάντο Γκέζου, που μιλούσαν συμβολικά όπως το «Μετρήσαμε τα ψάρια που πετούν»της Λένας Καλλέργη και το «ξεχειλίζουν αγάπη οι παύσεις» της Μαρίας Κουλούρη, τα «μολυβογάλαζα» τοπία του Νικόλα Κουτσοδόντη και η ασυμβίβαστη φύση της Κατερίνας Λιάτζουρα μέσα από το στίχο «εγώ δεν συμμορφώνομαι, δεν απαγκιστρώνομαι» ακούστηκαν σαν θεραπευτική ποιητική «μέθοδος» κατά του εγκλεισμού. Σαν συνέχεια σ’ αυτή την έρρυθμη περιπλάνηση οι στίχος του Αλέξανδρου Μάινα στο «η ελεγεία του διαβάτη», ο ρεαλιστικός προβληματισμός της Μάνιας Μεζίτη στο «δεν έχει δόντια η ΄Ανοιξη» ή στο «αν έρθω πρέπει να φοράω μάσκα»συμπορεύτηκαν με τους έγχρωμους συμβολισμούς της Μαργαρίτας Παπαγεωργίου στο «πούπουλο χελιδονιού εξόριστου» και στη «ροζ ανταύγεια στο δέρμα της πλάτης» ενώ οι Πέτρος Στεφανέας και Νίκος Φιλντίσης «αναμετρήθηκαν» ανάμεσα σε αισθήσεις, με στίχους όπως «οι μυρωδιές των γλυκών ήταν πολύχρωμες» και μελαγχολικούς στοχασμούς όπως«πλέον με επισκέφτεσαι μόνο νύχτα» αντίστοιχα.
[vc_row][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]Τις τελευταίες εβδομάδες, ο πλανήτης βιώνει πρωτοφανείς και αδιανόητα γρήγορες εξελίξεις σχετικά με την πανδημία του COVID-19.
Μέρα με τη μέρα, αντιμετωπίζουμε μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα. Βάζοντας την ασφάλεια και την υγεία όλων μας ως απόλυτη προτεραιότητα, σας ανακοινώνουμε, ότι για όλες τις διαδικασίες διοργάνωσης του 4ου Bio Mechanical Festival κρατούμε στάση αναμονής.
Θα ανακοινώσουμε σύντομα περισσότερες πληροφορίες, ανάλογα με την εξέλιξη της υγειονομικής κατάστασης στην Ελλάδα και των συστάσεων των αρμοδίων Αρχών για τη δημόσια υγεία.
[vc_row][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]ΝΕΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ
Σας ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον σας να συμμετέχετε στο 4οBio–MechanicalFestival. Ο όγκος των αιτήσεων που αξιολογούνται είναι πολύ μεγάλος, μας τιμά πολύ η συμμετοχή σας και μας αποδεικνύει ότι η πορεία του Bio-Mechanical Festival είναι διαρκώς ανοδική.
Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη μας την παγκόσμια επιδημία του κορονοϊού και σεβόμενοι τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων και του Υπουργείου Υγείας, χρησιμοποιούμε εναλλακτικούς τρόπους για την «συνάντηση» της Καλλιτεχνικής Επιτροπής, την αξιολόγηση των προτάσεων και την τελική επιλογή των παραγωγών που θα συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ, με την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας δίνει η σύγχρονη τεχνολογία και η τηλεματική.
Η επιλογή των παραγωγών και η ανακοίνωση προς τους ενδιαφερόμενους θα γίνει μέχρι την Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020 στον δηλωθέντα υπεύθυνο επικοινωνίας της κάθε συμμετοχής.
Το Θέατρο Χαλκίδας, διοργανώνει για τέταρτη συνεχή χρονιά το bio–Mechanicalfestival στον Πολιτιστικό Χώρο Αυλιδείας Αρτέμιδος από την 1η έως και την 31η Ιουλίου 2020.
Το bio-Mechanical festival, έχει όραμα να εδραιωθεί ως πολιτιστικός θεσμός που αναδεικνύει την ιστορία του μυθικού τόπου παρέχοντας καλλιτεχνική στέγη τόσο για τις θερινές πολιτιστικές εκδηλώσεις του Θεάτρου Χαλκίδας όσο και άλλων τοπικών και περιφερειακών πολιτιστικών σχημάτων. Ταυτόχρονα το φεστιβάλ φιλοδοξεί να φιλοξενήσει μορφές θεαμάτων απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό που εστιάζουν σ’ ένα είδος θεάτρου που θέτει το ανθρώπινο σώμα ως κεντρικό εργαλείο έκφρασης συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην κοινωνικοπολιτική αφύπνιση του θεατή, εμπνεόμενες από το σκηνοθέτη Μέγιερχολντ και τη βιομηχανική ή biomechanics μέθοδό του.
Οι στόχοι του Φεστιβάλ είναι:
Να συμβάλει στην δημιουργία νέων, αυθεντικών, καλλιτεχνικών και πολιτιστικών τάσεων που θα αντικατοπτρίζουν την δυναμική και τις δυνατότητες των «νέων» δημιουργών της τοπικής κοινωνίας, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Να δημιουργήσει διαύλους επικοινωνίας με το παρόν, το παρελθόν αλλά και το μέλλον μέσω της ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου.
Να αξιοποιήσει πολιτιστικά και να αναδείξει τον αρχαιολογικό χώρο της Αυλιδείας Αρτέμιδος.
Η θεματική του 4ουbio–Mechanicalfestival στον Πολιτιστικό Χώρο Αυλιδείας Αρτέμιδος συνοψίζεται στον τίτλο ‘Παρά τόπον’ καιαναφέρεται στην κατάσταση της περιπλάνησης και της αέναης αναζήτησης -μεταφορικά και κυριολεκτικά- ενός καταφύγιου τόπου, όπου ο άνθρωπος θα μπορέσει να εναποθέσει τη ζωή, τα όνειρα και τις ελπίδες του.
Το Θέατρο Χαλκίδας προσκαλεί όσους φορείς, συλλόγους, συλλογικότητες ή καλλιτέχνες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στο φεστιβάλ με δρώμενα, θέατρο, μουσική, χορό, εκθέσεις, προβολές, ή με άλλους τρόπους, να δηλώσουν συμμετοχή στο Φεστιβάλ μέχρι την Δευτέρα 2 Μαρτίου 2020.
Πληροφορίες: Οι όροι, η αίτηση συμμετοχής για το bio–Mechanicalfestival στον πολιτιστικό χώρο Αυλιδείας Αρτέμιδος καθώς και περισσότερες πληροφορίες βρίσκονται αναρτημένα στις ιστοσελίδες του Φεστιβάλ www.bm–festival.com του Θεάτρου Χαλκίδας www.theatroxalkidas.gr και στο Facebook: ΘΕΑΤΡΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ, και bio–Mechanicalfestival.
