Οι Ατρείδες απολογούνται για τις πράξεις τους σε ένα συµπόσιο στον Άδη που τελείται εν είδει δικαστηρίου και επαναλαµβάνεται αέναα σαν τέλειος αξεδιάλυτος κύκλος. Ήρωες που έφτασαν στην ύβρη ορµώµενοι από το πάθος τους για τον πλούτο και την εξουσία,
το µεταφυσικό στοιχείο, το αντίθετο φύλο, την απονοµή δικαιοσύνης.
Σκηνοθετικό σηµείωµα:
Όταν ξεκινήσαµε να ετοιµάζουµε την παράσταση, µέσα από συζητήσεις και
ανταλλαγή ιδεών, προέκυψαν οι διάλογοι του έργου. Πήραµε λοιπόν αυτή την πρώτη
ύλη και βάση αυτής στήσαµε όλο το έργο. Πήραµε µονολόγους και κείµενα των
6 προσώπων της οικογένειας των Ατρειδών, από διαφορετικά έργα του Αισχύλου, του
Ευριπίδη, του Σοφοκλή, για να δείξουµε και τη διαφορετική εκδοχή της ύβρεως. Με
κάποια πρωτότυπα κείµενα που έγραψε η Ειρήνη Καπελώνη, και µε την οµαδική
µετάφραση µονολόγων και χορικών, φτιάξαµε ένα κολλάζ. Προσπαθήσαµε να είναι
κάτι διαδραστικό µε ρεαλιστικά στοιχεία. Η ρύθµιση των κειµένων έγινε µε τέτοιο
τρόπο ώστε να προκύπτει ένα έργο, που να έχει αρχή, µέση και τέλος.
Η οικογένεια των Ατρειδών Αγαµέµνων, Κλυταιµνήστρα, Ορέστης, Ηλέκτρα, Ιφιγένεια, Χρυσόθεµις περίµεναν σε µία αίθουσα αναµονής στον Άδη µέχρι να έρθει και ο τελευταίος της οικογένειας για να βρεθούν για πρώτη φορά όλοι µαζί ενώπιος ενωπίω. Τους βρίσκουµε να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι – µπουφέ καλεσµένοι από έναν δικαστή και τρείς ερινύες όπου τρώνε, πίνουν και συνοµιλούν για ότι έκαναν στην ζωή τους. Πρώτη φορά αντιµετωπίζουν άµεσες κατηγορίες από τα θύµατα τους και µπαίνουν στην διαδικασία να απολογηθούν για τα ειδεχθή εγκλήµατά τους είτε µε την πράξη είτε µε την σιωπή τους και να στηρίξουν ή όχι τις επιλογές και τις πράξεις τους σε ένα συµπόσιο στον Άδη που τελείται εν είδη δικαστηρίου και επαναλαµβάνεται αέναα σαν τέλειος αξεδιάλυτος κύκλος. Πρόσωπα που έφτασαν στην ύβρη ορµώµενοι από το πάθος τους για τον πλούτο και την εξουσία, το µεταφυσικό στοιχείο, το αντίθετο φύλο, την απονοµή δικαιοσύνης ή την υπεράσπιση της τιµής άλλοτε καταπατώντας και άλλοτε χάνοντας την πίστη τους.
Και επειδή πραγµατική κάθαρση δεν µπορεί να υπάρξει, γιατί πράξεις σαν αυτές
συνεχίζονται σε έναν αέναο κύκλο που δεν τελειώνει ποτέ γι’ αυτό δεν υπάρχει τέλος
αλλά όλα ξαναρχίζουν από την αρχή.
Το Θέατρο Χαλκίδας, για πρώτη φορά στη σαραντάχρονη πορεία του, ανεβάζει έργο του κορυφαίου Άγγλου δραµατουργού, Ουίλλιαµ Σαίξπηρ.
Στο Θέατρο Αυλιδείας Αρτέµιδος η οµάδα του Θεάτρου Χαλκίδας παρουσιάζει τη δική της εκδοχή της αγαπηµένης ερωτικής κωµωδίας, Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας.
Οι ερωτικές περιπέτειες των σαιξπηρικών ηρώων, θνητών και ξωτικών, µεταφέρονται από το βρετανικό αναγεννησιακό δάσος, στον όρµο Μικρό Βαθύ της Αυλίδας, για 12 ονειρικές καλοκαιρινές νύχτες.
Το Θέατρο Χαλκίδας, το 2021, γιορτάζει 40 χρόνια από την ίδρυσή του. Στα χρόνια δράσης του έχει
δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, εκδηλώσεις, δρώμενα, αφιερώματα και συμμετοχές σε πανελλήνια
φεστιβάλ.
Η Τάνια Κικίδη επί σκηνής τραγουδά κομμάτια από τον νέο της δίσκο Rock’ n Roll Paradise αλλά και παλιές της επιτυχίες. Μαζί της τα εκ Χαλκίδας «Τρελά Νερά», μπάντα με ανεξάντλητη ενέργεια.
Εναλλακτικό μουσικό σύνολο το οποίο ερμηνεύει συνθέσεις με επιρροές από την παράδοση της Αν. Μεσογείου και της τζαζ. Το Ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει επιλεγμένα τραγούδια για την ξενιτειά και τον έρωτα τραγούδια.
Η Κληρονομιά είναι ένα Crash Test του έρωτα. Σε μια εποχή μεγάλης πολιτικής και οικονομικής κρίσης όπως αυτή που περνούσε η Γαλλία στα μέσα του 18ου αιώνα και ενώ το τραπεζικό σύστημα έχει καταρρεύσει, άραγε μπορεί κανείς να θυσιάσει 200 χιλιάδες φράγκα προκειμένου να διατηρήσει ακηλίδωτο τον έρωτά του;
Ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης παρουσιάζουν μουσική συναυλία έχοντας αφορμή την Ομήρου Οδύσσεια μεταφρασμένη σε κριτική διάλεκτο και την μετάφραση της Οδύσσειας του Νίκου Καζαντζάκη.
Το πρελούδιο του έρωτα σηματοδοτεί ένα διαχρονικό ταξίδι προς την ψυχή, το πάθος, την αγάπη, την εσωτερική τρικυμία, την γαλήνη και την συναισθηματική ολοκλήρωση.
