Με απόφαση της Καλλιτεχνικής Επιτροπής, θεματική ενότητα του 5ου bio – Mechanical Festival ορίζεται το “Παλίμψηστο #21”.

Παλίμψηστος -η -ο [palimpsistos] : για αρχαίο χειρόγραφο (πάπυρο, περγαμηνή), του οποίου το αρχικό κείμενο ξύστηκε για να γραφτεί πάνω σε αυτό άλλο κείμενο: ~κώδικας. Παλίμψηστη περγαμηνή. || (ως ουσ.) το παλίμψηστο. [λόγ. < ελνστ. παλίμψηστος]

Λεξικό της κοινής νεοελληνικής

 «Τι άλλο από ένα φυσικό και ανθεκτικό παλίμψηστο είναι ο ανθρώπινος νους…αιώνια στρώματα από ιδέες, εικόνες, αισθήματα έχουν πέσει πάνω στον νου μας απαλά σαν φως.

Καθένα τους έμοιαζε να σβήνει όλα όσα υπήρχαν. Όμως, πραγματικά, κανένα τους δεν σβήστηκε ποτέ»

Τhomas de Quincey

Η θεματική του 5ου bio-Mechanical festival το καλοκαίρι του 2021 αρθρώνεται γύρω από την έννοια του «παλίμψηστου» στην οποία οδηγηθήκαμε με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και το βιβλίο του Χαλκιδαίου Γιάννη Σκαρίμπα «το ΄21 και η αλήθεια». Στο βιβλίο αυτό η αλλόκοτη σκέψη του Σκαρίμπα προτείνει μιαν άλλη σύλληψη της Ιστορίας «δια της μεθόδου των παλιμψήστων», με σκοπό να αποκαλύψει ποια «κάτω από του ΄21 το κολλάρισμα, είναι… η αληθινή αλήθεια της αλήθειας!»

 Δια της «μεθόδου των παλιμψήστων»  λοιπόν το 5ο bio–Mechanical festival θα επιχειρήσει να ρίξει φως στην αέναη διαδικασία με την οποία εγγράφεται και σβήνεται το παρελθόν για να επανεγγραφεί το παρόν στον τόπο που μας περιέχει.

Η λέξη παλίμψηστο δηλώνει επιφάνεια πάνω στην οποία κείμενα ή εικόνες που είχαν εγγραφεί άλλοτε έχουν πλέον σβηστεί ή επικαλυφθεί από άλλα κείμενα ή άλλες εικόνες μεταγενέστερης εποχής. Τα ψήγματα των προηγούμενων στρώσεων μπορούν σήμερα να ανιχνευτούν και το περιεχόμενο των σβησμένων κειμένων να αποκατασταθεί. Από τον ορισμό και μόνον της λέξης διαπιστώνει κανείς ότι το παλίμψηστο έχει διπλή υπόσταση, είναι συγχρόνως μνήμη και λήθη, ίχνος μιας εξαφάνισης και φορέας νέας δημιουργίας. Είναι παρουσία που ανακαλεί, αντηχεί και ενσωματώνει την απουσία. Είναι τάφος και λίκνο, είναι ένα και πολλά μαζί.

Το παλίμψηστο παραπέμπει στην ιδέα ότι με αρχιτέκτονα τον χρόνο τα πάντα, γύρω και μέσα μας, δομούνται σε επάλληλες στρώσεις. Άνθρωποι παλίμψηστα περιδιαβαίνουμε άλλοτε προσεκτικά, άλλοτε αδιάφορα, κάποτε με διασκελισμούς μεγάλους, έναν κόσμο παλίμψηστο. Εγγράφουμε τις ζωές μας σε πόλεις και τόπους παλίμψηστα. Σε δρόμους, σε κτήρια, σε πλατείες, σε πάρκα και αγορές αποτυπώνονται άλλες αφηγήσεις, ανθρώπινες χειρονομίες και ταυτότητες που γίνονται, τελικά, το αόρατο στημόνι για το μέλλον, το νέο παλίμψηστο γι΄αυτούς που θα έρθουν μετά από εμάς.