Ρεπορταζ: Kατερίνα Γιαμά – Θέατρο Χαλκίδας
Φωτογραφίες: Ρίτα Τσέλα
Οι «Βάκχες» του βραβευμένου με το Βραβείο «Κάρολος Κουν» Χρήστου Σουγάρη κέρδισαν σε πολλά σημεία χθες βράδυ στη σκηνή του Πολιτιστικού χώρου της Αυλιδείας Αρτέμιδας. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 4ου bio – Mechanical festival η ανατρεπτική τραγωδία του Ευριπίδη σε συμπαραγωγή PEOPLE ENTERTAINMENT GROUP – ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και μετάφραση Θεόδωρου Στεφανόπουλου έστειλε πολλά μηνύματα σε όσους την παρακολούθησαν. Τους ρόλους απέδωσαν οι: Γιώργος Κοψιδάς, Δημήτρης΄Ημελλος, Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κοϊκας, Κρις Ραντάνοφ, Χριστόδουλος Στυλιανού, Ρούλα Πατεράκη, Μανώλης Μαυροματάκης, Νίκη Σερέτη, Κώστας Λάσκος, Άρης Καλλέργης. Στην απόδοση των ρόλων του χορού οι: Μυρτώ Αλικάκη, Μαρίζα Τσάρη, Γωγώ Καρτσάνα, Ηλέκτρα Σαρρή, Ξένια Ντάνια, Δέσποινα Μαρία Μαρτσέκη. Σκηνικά – κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος – Αλεξάνδρα Σιάφκου. Κίνηση: Στεφανί Τσάκωνα. Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος. Βοηθός σκηνοθέτη: Nικόλας Ιωακειμίδης.
Η μουσική επένδυση του Στέφανου Κορκολή συνόδευσε την παράσταση ανεβάζοντας τους «τόνους» ενός πολύ ενδιαφέροντος θεάματος με την υπογραφή του πιο αμφιλεγόμενου τραγικού ποιητή που προσεγγίζει δραματικά την σύγχρονη εποχή.
H παράσταση – sold out – κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών μέχρι το τέλος. Το θερμό και επαναλαμβανόμενο χειροκρότημα ακολούθησε σαν επιβράβευση της ερμηνείας των ηθοποιών και της σκηνοθεσίας του Χρήστου Σουγάρη, με φόντο το παλιό νταμάρι της Αυλίδας.
Ελεύθερη κατάδυση
Οι ερμηνείες ήταν ευθυγραμμισμένες με την υπόθεση της τραγωδίας με κάθε λεπτομέρεια, ακόμη και πέρα από την αναμενόμενη. Οι μαινάδες του Διόνυσου μεταμορφώνονταν ανάλογα με τις ανάγκες του χορού δημιουργώντας ένταση, θυμό και ένα είδος συμμετοχής σε όσα συνέβαιναν επί σκηνής. Οι ρόλοι του Πενθέα και του Διόνυσου που άφησαν ελεύθερους τους καρδιακούς παλμούς των θεατών να επιταχύνονται σταδιακά, αποτύπωσαν με ανατριχιαστική ακρίβεια την διονυσιακή Ευριπίδεια έξαρση, τολμώντας μια ελεύθερη κατάδυση στον σκοτεινό κόσμο των έντονων παθών τους. Η Ρούλα Πατεράκη στον ρόλο της «γυναίκας» υπέγραψε την ερμηνεία της με το ασυναγώνιστο πικρό χιούμορ – χαρακτηριστικό του σύγχρονου ανθρώπου – ενός παρατηρητή που λέει αλήθειες ικανές να ταρακουνήσουν μια παρηκμασμένη κοινωνία. Ολο το καστ των ηιθοποιών «σάρωσε» τις όποιες αναστολές του κοινού αναδεικνύοντας τη δύναμη της θεϊκής εξουσίας και την τιμωρία όσων δεν την σέβονται, τις έντονες ηλικιακές συγκρούσεις, τη δύναμη της αφήγησης και τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της εμμονής με την ανθρώπινη εξουσία που διαμελίζεται κυριολεκτικά στο πρόσωπο του Πενθέα.